Rariteiten, vol. 5

Om ernstige ontwenningsverschijnselen te voorkomen, wordt het blog-gebeuren nog even voortgezet. Rustig afbouwen, zei de dokter. Zolang mijn voorraadje droëwors nog niet op is, ben ik nog een beetje in Zuid-Afrika.

Dus, on with the show, hier twee voorbeelden van de talloze vuurwapen-gerelateerde borden die we hebben gezien:



flauw hoor..

Appartement gezocht

heeft er iemand soms nog een appartement te huur voor twee personen?
Graag in 1000 Brussel of Molenbeek of Schaarbeek.
dikke merci!

Goeiedag, bonjour.

Helaas, aan alles komt een einde.

Onze overwintering in Johannesburg zit erop. Na ei zo na het vliegtuig te hebben gemist omdat heel de stad had besloten om op hetzelfde moment een verkeersongeluk te hebben, zijn we gisteren heelhuids aangekomen in Good Old Brussels.

Dag neushoorns in de achtertuin, dag kamikazeverkeer, dag rare taaltjes, dag olifantensteaks... Met pijn in onze hartjes laten we de soep die Zuid-Afrika heet achter.

Maar niet getreurd, na een pak friet en een chocoladereep besef je weer dat het hier lang zo slecht niet is. En blijkbaar hebben we 't zonnetje meegebracht, want van al die regen die ons was beloofd is weinig te merken.

Ons volgende adres is TBWA\Brussels, voor drie maanden. De Afrikaners en de Zoeloes worden ingeruild voor Vlamingen en Walen, scamps heten weer gewoon roughs en we staan niet langer bekend als The Belgians With Their Crazy European Thinking.

Oost west, thuis best.

CUM

Haaahaaa


De oprichtrers van de Christelijke Uitgewersmaatskappy hebben kennelijk een klein detail over het hoofd gezien bij hun naamkeuze.

Daar gaat de paus nie mee kunne lache...

Extreme Truck Driving

Deze halve gare scheurde al zwaaiend en gesticulerend in een wel heel minimalistische vrachtwagen over de snelweg. Een chassis met een stoel erop, en verder geen gezeik.
Geen carrosserie, geen spiegels, geen richtingaanwijzers, geen nummerborden. Maar wel een helm – safety first he.



Blijkbaar worden in de vrachtwagenbouw de onderstellen vaak kant-en-klaar geïmporteerd en dan van de kust naar de fabriek gereden voor de afwerking.

Hier gaat nog een nieuwe extreme sport uit ontstaan, ik voel 't.

Heimwee

Tijdens ons bezoekje aan Pretoria (stad ten noorden van Joburg), betraden we nietsvermoedend een café, waar ze tot onze stomme verbazing een hele lijst Belgische bieren bleken te serveren.
Stella, Hoegaarden, Leffe, Grimbergen, Belle-Vue ... Duvel!


Wat een verademing na het slootwater dat ze hier produceren. Ze maken lekkere wijn, maar van bier hebben Zuid-Afrikanen werkelijk geen kaas gegeten. Tot overmaat van ramp heeft Heineken het ook hier klaargespeeld om de status van luxeproduct te krijgen... Wat is dat toch?

Helaas was ik zo slim geweest om op dat moment halfdood te zijn door bronchitis, en dus aan de antibiotica en op een streng dieet van citroentheetjes met honing.

Doemen!

18thirty9

Onlangs hebben we op één van de creative trainings zeer indrukwekkende portfolio's gezien van het Zuid-Afrikaanse fotografencollectief 18thirty9.


iel, iel straf. Zeker 't bekijken waard!

Afrikaans

Voor de copywriters en andere taalgeleerden onder jullie, even een stukje over de taal van de blanke Afrikaners, en de nachtmerrie van elke taalpurist: Afrikaans.

Het Afrikaans is een soort experimentele remix van het Nederlands. Het ontstond toen de Hollandse kolonisten in hun intercontinentale bootje stapten en het Nederlands met zich meenamen. Onderweg hebben ze de helft overboord gesmeten, en eens aan wal de rest weer aangelengd met wat Engels van hun Britse collega's. Voeg daar nog een snufje Zoeloe aan toe, al roerend laten sudderen, et voilà: 'n nuwe taal was gebore.

De oorspronkelijke spelling was iedereen na de lange reis al lang vergeten, dus hebben ze er maar een fonetische schrijfwijze op geplakt:
alstublieft is asseblief, chimpansee is sjimpansee.

Veel woorden hebben zich net iets anders ontwikkeld. Geur betekent smaak, vinnig is snel. Tegen keuken zeggen ze hier kombuis, want zo heette 't maandenlang op de boot, dus dat hebben ze maar zo gelaten. Het woordje bliksem vervult zo'n beetje de functie van het immer veelzijdige fuck en kan dienen om mee te vloeken, te schelden, te dreigen, verbazing te uiten, wat u wil. Maar niet voor bliksem, natuurlijk, dat heet hier weerlig.

De uitspraak is al helemaal maf. We moeten héél stadig spreken om iets van elkaar te verstaan, en dan nog.

Mooi is ook dat veel Afrikaanse woorden op hun beurt door de Britten zijn opgepikt. Zo zeggen de Engelstaligen hier allemaal jasses, very lekker en stop talking kak, dude. (en wij maar shit zeggen – waar is de logica, mensen?)

Al die kruisbestuiving heeft echter allerminst tot taalarmoede geleid. Integendeel, de Afrikaners houden er een rijke smartlappencultuur op na, met prachtige liederen van grootheden als Zak van Niekerk, van wie ik ook onmiddellijk een dubbel-CD heb aangeschaft.

Nog een aantal van onze favoriete woordjes:

kuier  =  bezoeken
bobbejaan  =  baviaan (dus dát betekent het!)
donkie  =  ezel
grondboontjie  =  pinda
grote broer koekeloer  =  big brother is watching
hanswors  =  clown
horlosie  =  klok
kameelperd  =  giraffe
kiekie  =  foto
kitskos  =  fastfood
piesang  =  banaan
skootrekenaar  =  laptop
suiglekker  =  lollie
tamatiesop  =  tomatensoep
verniet  =  gratis

Als afsluiter nog een klein practicum:

Het wonderbaarlijke verhaal
Hoe die olifant aan sy slurp gekom het.


Veel leesplezier!

SM voor gevorden

Even kort: hoe ga ik om met een slang in huis? Gesteld dat je hem/haar dood wilt vanwege levensgevaar voor je kleine koters. Dan is een zweep het meest aangewezen. Iets als een schop heeft te weinig raakvlak en beschadigt je keukentegels. Een stevige plastieken zweep klieft zo'n slang zonder veel moeite in twee. Wel zeker van je stuk zijn want je krijgt geen drie kansen en maar een half uur om bij de dokter te komen.
Voila
Zuid Afrika, een leerrijk land.

meer bush

Nog meer diertjes in de natuur.
Dit is een filmpje dat toeristen maakten in het Kruger Park. Zelfde beestjes, gelijkaardige jeeps, maar zij zagen wel een gestoord gevecht tussen buffels, leeuwen en zelfs twee krokodillen.

banjeren in de bush

Mensen schieten graag op dingen. Gelukkig hebben de meesten onder ons die oerdrift al ruimschoots kunnen sussen met prachtuitvindingen als Quake en Unreal Tournament.

Voor zij die toch nog stoom af te blazen hebben zijn er zgn. Game Hunt Farms. Een game farm is een natuurreservaat, waar trigger happy dierenliefhebbers voor heel veel geld de plaatselijke fauna tot gort mogen schieten. De diervoorraad wordt regelmatig aangevuld met versgekweekte springbokken en buffels. Met name Spanjaarden en Amerikanen vinden deze vrijetijdsbesteding het einde.

Voorbeeldje: om een beetje neushoorn te mogen vellen, betaal je zo'n tienduizend euro. Het karkas moet je echter integraal achterlaten. Het enige dat je meekrijgt is een replica (woohoo!) van de hoorn, want ivoorhandel is verboden. Money well spent!

Het goeie nieuws: Dani's familie heeft zo'n farm, en wij waren samen met Ciska (Mevr. Kasper) en Dani's vrienden uitgenodigd voor een weekendje in de bush, minus de jachtgeweren.

De slideshow !

Rariteiten, vol. 4

God is dead zei u?

Allerminst. Christus is very much alive in Zuid-Afrika. Op zowat elke straathoek staat hier een kerk, en ze vertegenwoordigen allemaal een andere sub-afsplitsing van een zijvertakking van een onderstroming. Elke sociale klasse en kleur heeft zijn eigen gebedshuis.

In tegenstelling tot onze middeleeuwse ruïnes, zijn veel kerken hier moderne gebouwen, mét lichtreclame én een corporate identity. Goed boerende bedrijven. We hebben nog veel in te halen als we daarmee willen concurreren.

Dani zingt wekelijks in de voornamelijk white middle class Northfield Methodist Church, als lead singer van het Worship Team.

Wij daarheen, natuurlijk.


We zijn voorlopig nog niet bekeerd, maar het was een verlichtende ervaring.


Ook leuk, dit papiertje kregen we op het Live Earth festival in onze handen geduwd:


Bijzonder hoopgevend.

taalverwarring

hehehe...


en nog mooier, een van de keukendames op 't bureau was jarig, en dit prijkte aan de muur:


ideetje voor een nieuwe nationale feestdag? ik kijk al uit naar de top-topicals.

Bazooka, the Return

Onlangs mochten we een "pilot"-opname van een radiospot bijwonen.


Het spotje moest kinderen aanspreken en deed dit middels een beatboxer.
Jama... gaat dat hier nu elk jaar hetzelfde zijn, ofwa?
Herinnert u Bazooka Bubble Gum, waarmee we bij DGNY zijn doodgegooid.
Bij hen heeft het wel goed gewerkt, want de campagne kreeg gold op het New York advertising festival. Waarvoor nog even proficiat aan Tom en het DGNY team.

Soit, alles werd goedgemaakt toen ik me even kon laten gaan op 't drumstel in de studio.

Rariteiten, vol. 3

Eén van de eerste dingen die ons opviel was: de kerels zijn hier allemaal twee keer zo breed als wij. Vooral de blanken zijn zwaar fitnessverslaafd, en lopen als opgefokte gorilla's hun territorium en hun wijfjes te verdedigen. Als je uitgaat, waan je je op de set van 300.


Die machocultuur komt waarschijnlijk door de nationale sport: rugby. Dát zijn pas rolmodellen. Onze voetballertjes werpen zich al kermend ter aarde als een tegenspeler naar ze blaast, maar de Zuid-Afrikanen... dat zijn échte venten.

Rariteiten, vol. 2

That calls for drinks

De CEO van The Jupiter Drawing Room, Renee Silverstone, is zojuist bekroond met de Business Woman of the Year Award, dus dat moest natuurlijk gevierd worden met champagne in de tuin.


Toch al een beter excuus om midden overdag in de alcohol te vliegen dan de gebruikelijke "creative training" op vrijdagmiddagen.

Loeries: Het festival

Voor alle kijkbuiskinderen thuis die willen weten hoe een Zuid-Afrikaans reclamefestival eruit ziet, hier een beknopte reportage.

Bekijk alle foto's hier.

Elk jaar wordt het vredige vakantiestadje Margate een weekend lang overspoeld door hordes advertising scum.


Overdag zijn er feestjes, optredens, showreelvertoningen, parades en meer van dat leuks.


Maar elke zichzelf respecterende jetsetter ligt dan natuurlijk zijn roes uit te slapen.

Zaterdag- en zondagavond vond de Award Show plaats, met recepties (en HAPJES) voor en na.




Hierna migreerde de kudde naar de discotheken, waar – gelukkig – geen foto's van zijn.

Loeries: De reis

Loeries dus. Maar eerst ernaartoe.


Johannesburg — Durban. Een pokke-eind.

Ons gezelschap bestond uit Dani en haar oom Tisi, een vat vol weetjes, en een uitstekende tour guide.

Het was zeker de moeite om met de auto te gaan, want het uitzicht was ongelofelijk.
Blijkbaar is het in de zomer nog tien keer mooier, omdat in de winter alles dus dor en dood is door 't droogseizoen.


Eén van de gevolgen hiervan is, dat de boel constant in de fik vliegt, zgn. veld fires. Langs de weg stonden hele lappen grond in lichterlaaie, met landhuizen erbij, en dat is normaal.

In Durban is het echter nog een paar graden warmer en een pak vochtiger, dus halverwege het traject werd het landschap opeens knalgroen. Is dit winter ?? Schandalig.


Aangekomen in Durban hadden we de eer in het niet onaardige optrekje van Tisi en zijn vrouw Pat te verblijven.


Onze eerste passievrucht geproefd. (rare kiwi's hier...)


Ontbijtje binnen, op naar Margate, nog eens 2u. rijden.

Onderweg nog even gestopt in een skatepark, waar een festival aan de gang was


mét surfsimulators!



Next chapter: féést.

Jupiter

Grand Prix op het Loeries Advertising festival, dat samen met nog vele gouden en zilveren awards.
Jupiter is de Duval Guillaume of de LG&F van Zuid Afrika. Een top bureau van eigen bodem. Ze delen die top met grote internationale klappers als Network/BBDO, Lowe/Bull en Ogilvy. Bij die laatste gingen we normaal stage doen, maar omdat iedereen maar over Jupiter en Network/BBDO bleef praten zijn we bij allebei even binnengevallen. Network/BBDO stond ons met personal assistents en baliepersoneel te woord en we mochten nog eens teruggaan.
Bij Jupiter kregen we door een misverstand onmiddellijk een Creatief Directeur voor onze neus. Ze dachten dat Frank een I.T-er was of zo. Na tien minuutjes was de zaak beklonken. "Ok, Chaps, I guess we'll see you back on tuesday after Loeries, hey. Good stuff." Y presto, zo makkelijk kan het gaan.


The Jupiter House in de avond. We zullen er een missie van maken om de T in een L te veranderen.


Jupiter druk een Grand Prix aan het winnen.


Voor de gelegenheid hadden ze pintjes van het huis gemaakt. Met Jupiler had het veel beter gewerkt, maar dat kennen ze hier helaas niet.

Moenen

Hello Lov
Howzit.
Just saw that our main men Moenen Erbuer and Lander Janssensdid a post about our blog, so we're very happy to return the favor. Moenen is a fine guy who now works as Graphic MacGuyver at the agency where we interned last year, Duval Guilaume New York and he has a blog.
It's a bloody beautiful blog, so have a look, he'll appreciate it.
Lander runs his Grapplica blog and works at the agency of our dear tutor Paul Vanbiesen.

Rariteiten, vol. 1

Awright, voordat Kasper hier de illusie krijgt that he's running the show, zal ik ook maar een bijdrage leveren.

Bij deze verklaar ik de rubriek Het Zuid-Afrikaanse Rariteitenkabinet voor geopend.

Deze stad staat bol van de "WTF"-momenten. Onze kinnen zijn inmiddels al zo vaak op onze knieën gevallen van verbazing, dat we ne rekker nodig hebben om onze mond dicht te houden.

Een eerste greep uit de voorbeelden, and many more to come:

Het is geflipt hoe clever bastards hier geld weten te slaan uit maatschappelijke problemen. Niet altijd even moreel, maar zeker creatief.

Het openbaar vervoer in Johannesburg is ronduit klote, of liever, onbestaand. Op de dodgy witte taxibusjes na, met nog dodgier chauffeurs, maar wie zijn leven lief heeft mijdt die als de pest, naar verluidt.


Alles ligt hier mijlenver uit elkaar – voor elke scheet moet je minstens een half uur de weg op – dus zonder auto ben je ten dode opgeschreven. Met auto eigenlijk ook, want mensen rijden hier als kamikazepiloten, met de eerdergenoemde taxi-psycho's voorop. Het went echter snel; onze stuntman Kasper "Cannonball" Schumacher laveert intussen al met de flair van een ballerina door de verkeersgekte.


(u ziet het niet, maar ondanks die uiterlijke rust schijt ik in m'n broek van angst.)

Maar ik dwaal af.

Om de gevolgen van het freestyle-verkeersbeleid een beetje te beperken, staan er op drukke kruispunten pointsmen, ofte vleesgeworden stoplichten. Het bizarre is, dat die mannetjes niet door de overheid, maar door verzekeringsmaatschappijen worden betaald (!) en dus ook volledig conform de huisstijl zijn uitgedost.


Dat bewijst de eerste les die we hier hebben geleerd: "everything is for sale for advertising in Jo'burg."

Ondanks de moedige inspanningen van de pointsmen, swingen de verkeersongelukken hier de pan uit. Natuurlijk zijn er weer een paar gasten die 't goed gezien hebben: de tow-truckers staan hier langs High Accident Zones te wachten tot iemand zich in de prak rijdt, om dan als koene ridders – en voor een smak geld – te hulp te schieten. Vooral bij regen komen ze massaal als wormen uit de grond gepopt. Geruchten doen zelfs de ronde dat deze ramptoeristen op kalmere dagen stoplichten saboteren of olie op de weg gooien, om zo wat werkgelegenheid te creëeren.
Vwala, werkloosheid opgelost!


Dit alles wordt er niet makkelijker op gemaakt door de voetgangers, die hier soms forse zelfmoordneigingen vertonen. Qua overstekend wild hadden we hooguit gerekend op een enkele struisvogel, maar we hebben het drukker met het ontwijken van roekeloze wandelaars. Er zijn nauwelijks voetpaden, dus mensen lopen gewoon in de berm. De avontuurlijker types duiken dan 's nachts spontaan voor je auto om de snelweg over te steken. Het is een sport als alle andere.

That's it for now, tot de volgende editie.

Knibbel knabbel knuisje

Vorige week was het weer tijd voor het vaste hoogtepunt van onze buitenlandse stages: mijn verjaardag. De braai – zuid-afrikaanse barbecue – die we ter gelegenheid hiervan hebben gehouden is wel even het vermelden waard.

Onze gastvrouw Linda heeft kosten nog moeite gespaard om de rekbaarheid van onze maagwand tot het uiterste te testen.
Amongst her weaponry were such diverse elements as:

De grootste biefstuk die ik ooit in mijn prille bestaan heb gezien. Wij vermoeden dat Linda in haar vrije tijd olifanten stroopt.


Het plaatselijk fenomeen pap, in één van zijn vele verschijningsvormen:


Vanavond bereid door onze lieftallige keukenprinses Pam:


Pap is niet meer dan een gekookte brei van milimeel met water, maar het vormt hét basisingrediënt van de zuid-afrikaanse keuken, als ik 't goed begrijp.

The Agency heeft er samen met RP Productions dan ook een hit tv-programma aan gewijd: Pap Idols !
U voelt 'm al komen: vlijtige huisvrouwen en fornuisacrobaten uit het hele land mogen voor een panel professionele proevers hun pap-brouwsels komen demonstreren. Met dat verschil dat de juryleden lang niet zo genadeloos zijn als hun collega's van de echte Pop Idols. Ze zullen zelfs de smerigste misbaksels met een goedkeurende glimlach doorslikken. Zolang de sfeer erin blijft!
Het werkt in ieder geval, want de show is een enorm succes.

We mochten laatst zelfs een opname van dit programma bijwonen.


Geen superextravagante shoot, maar de lunch was uitstekend: na afloop mochten we ons op de overheerlijke rekwisieten storten: weer braai met pap, door de charmante celebrity guest, wier naam mij ontglipt.


Ik dwaal echter weer af, on with the menu:

Alsof we na ons schelleke mammoet-steak nog niet op barsten stonden ... De verjaardagstaart. Mét kaarsjes, dit keer!
(al had die lucifer vorig jaar natuurlijk ook zijn charme.)


Bij het zien van de hagelslag en het ruiken van de slagroom, werden Franks ogen glazig en greep hij met een ijzige kalmte het keukenmes ...


Wat hierna plaatsvond, is niet voor gevoelige zieltjes.